แต่ถ้าเข้าใจว่าเหตุที่เกิดขึ้นเป็นเหตุบังเอิญ ไม่ยึดมั่นในตัวกูของกู ก็จะไม่มีความรู้สึกใดๆเกิดขึ้นจากการชนนั้น กรรมใหม่ก็ไม่เกิด ในทางกลับกัน ถ้าการเดินมาชนเราเป็นการกระทำโดยเจตนา แสดงว่าการชนครั้งนี้เป็นผลสืบเนื่องมาจากเจ้ากรรมนายเวร เป็นกรรมเก่า เพราะจะมีเจตนาได้ต้องมีความรู้สึก แสดงว่าเราเคยไปทำกรรมกับเขาไว้ ไม่ว่าในชาตินี้หรือชาติก่อนๆ ซึ่งทำให้เขาเกิดความรู้สึกเช่นนั้น และถ้าเรารู้ว่าเขาเจตนาแกล้งชน เวทนาเราจะเกิดอย่างรุนแรง และเกิดการอยากเอาคืน อยากแก้แค้น แต่สำหรับผู้มีปัญญาจะรู้ว่าเป็นกรรมเก่า ตัดเวทนาที่เกิดขึ้นทิ้งไปก่อนที่มันจะกลายเป็นกิเลส ตัณหา อุปาทาน ความโกรธก็ไม่เกิดขึ้น วงจรแห่งกรรมก็ขาดสะบั้นนับแต่นั้นไป ไม่เกิดการแก้แค้นกันไปแก้แค้นกันมาอีกต่อไป